Η αναιμία αναφέρεται στην κατάσταση κατά την οποία ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων (ερυθρών κυττάρων) ή η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα είναι κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα, γεγονός που μειώνει την ικανότητα του αίματος να μεταφέρει οξυγόνο στους ιστούς και τα όργανα του σώματος.
Η αναιμία μπορεί να προκαλείται από διάφορους παράγοντες, όπως:
- Απώλεια αίματος (π.χ., από τραυματισμούς ή παρατεταμένη αιμορραγία, όπως από έλκος ή αιμορροΐδες).
- Μειωμένη παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων (π.χ., λόγω ανεπάρκειας βιταμινών ή μετάλλων, όπως σιδήρου, βιταμίνης B12 ή φυλλικού οξέος, ή λόγω διαταραχών στον μυελό των οστών).
- Αυξημένη καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων (π.χ., σε καταστάσεις όπως η αιμολυτική αναιμία, όπου τα ερυθρά κύτταρα καταστρέφονται γρηγορότερα από ό,τι παράγονται).